( فِدایت شوم )
ــــ
کِه داند که من مستِ مستانه ام
ز ســــویت همی یارِ خصمانه ام
تو خود راهِ عشقی ز من داده ای
چـــــرا جامِ مِی را ز من داده ای
که کـــردی مرا مستِ میخانه ها
پریشان و دل داده بـر کوچه ها
فِدایت شوم ، دستِ من باز گیـر
دلم ، از نو کن ، سازِ با ناز گیــــر
ز جانم فــــــــدایت شود یارِ من
ز دستت به دستم دِه، جانان من
که دیـــــگر نباشد مرا بی تو دل
بدان ای دِلــــــــم من علیلم ز دل
خدایا تو فریادِ من رِس که من:
ندارم امیـــــدی درین جان و تن
شعر در قالب مثنوی از س.ح.آرام (سجاد حقیقی)